En weer verder ging het, naar een kokosboerderij, waarna we gingen lunchen in de Rose Garden, een enorm restaurant gelegen langs een rivier in een mooie tropische tuin. Na de lunch werden we vergast op een wervelende show met alles erop en eraan: olifanten, Thais boksen, zwaardvechten, typische dansen, noem maar op.

De vingernageldans.

Feest en processie voor een jongeman die monnik gaat worden.

's Avonds namen we een taxi naar de rosse buurt van Bangkok, een kilometerlange straat met langs het voetpad ontelbare kraampjes waar je urenlang kunt in snuisteren en je je alle mogelijke producten kunt laten aansmeren, van T-shirts over horloges tot jaden beeldjes die bij nader inzien van plaaster zijn gemaakt. We kochten er een koffer bij. Waar kreeg je anders al die geschenken en meters stof in waarmee we ons zaten te laden?

Aan de andere zijde van het voetpad stonden de portiers ons te lokken om een van de - ook al ontelbare bars - binnen te gaan. Vanop de straat zag je de wriemelende lichamen van schaars geklede jonge vrouwen die zich onder het roze en blauwe licht zaten moe te maken om ons de deur binnen te krijgen. Ik keek even naar mijn vrouw en besloot dan toch maar om mijn volledige aandacht aan de kraampjes te blijven wijden, kwestie van die nieuwe koffer niet op mijn kop te krijgen.

We kwamen er ook enkele Vlamingen tegen die in Bangkok woonden en werkten. Zij wezen ons de weg naar een goed restaurant met democratische prijzen.